Kwa miaka mingi, nilikuwa nimekubali kimya kimya kuwa safari yangu ya kupata mtoto ilikuwa imefika mwisho. Nilipofikisha miaka sitini, nilikuwa tayari nimeacha kuulizwa maswali ya ujauzito na jamii. Wengi walikuwa wanasema kwa umri huo, ni miujiza tu inaweza kutokea. Nilijifunza kuishi na ukweli huo, nikiweka moyo wangu katika amani ya malezi ya wajukuu na maisha ya kawaida ya kila siku.
Lakini ndani ya moyo wangu, kulikuwa na ndoto ndogo iliyokuwa haijazimika kabisa. Sio kwa tamaa, bali kwa imani kuwa maisha yana njia zake zisizoeleweka. Nilianza kujitunza zaidi kiafya, kula kwa nidhamu, kupunguza mawazo na kuzingatia utulivu wa mwili na akili. Sikukimbizana na presha ya watu wala kauli za kunikatisha tamaa.…CONTINUE READING